مشاور نجمیه

#سلامت

?چی بخوریم تا خوش اخلاق بشیم!
بعضی خوراکی‌ها به آزاد شدن سروتونین (هورمون شادی) در مغز کمک می‌کنند.

?موز و آناناس

?ماهی و تخم مرغ

?بادام

?بروکلی

?ماست و شیر و پنیر

​?مراحل سیر و سلوک  از نظر ابن سینا ?
جناب شیخ الرئیس می­گوید: عارف باید چهار مرحله را در ابتدا و شروع به سیر و سلوک عرفانی طی کند:

۱ – ابتدا باید از آنچه او را از خدای سبحان به خود مشغول می­کند جدا شده و آن­ها را قطع کند .

۲ – سپس در برطرف کردن آثار آن­ها هم- از وجود و جان و دل و فکر و عملش- سعی کرده و به­ طور کامل از آن­ها نیز پاک گردد .

۳ – در مرحله­ ی سوم از هر چیزی که برای خود زینت به حساب می­آید پرهیز کرده و آن را ترک کند، یعنی از زینت­های مجازی دوری کند .

۴ – بالاخره در مرحله چهارم کلیه لذت­های مادی و معنوی را که به خودش بر­می­گردد رها کرده و فقط لذت ذکر حق را دنبال کرده و با آن مأنوس و به آن باقی ماند.
?ا شارات ج ۳، ص ۳۸۱

​???

??

?
گویند روزی ناصر الدین شاه تمام ادیبان را جمع کرد و پرسید حافظ در غزلی گفته است:
بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

و اندر آن برگ و نوا خوش ناله‌های زار داشت 
اگر این بلبل خوش بوده است، پس چرا ناله‌های زار داشته ؟؟!
اما از پاسخ هیچ یک از ادیبان راضی نشد. بنابراین نامه‌ای برای شاعر بزرگ معاصر خود، «وصال شیرازی» نوشت و معنای دقیق این غزل حافظ را جویا شد.
نامه زمانی به دست وصال رسید که او عزادار فرزندش بود. وصال، نامه ناصرالدین شاه را در نیمه شب مطالعه میکند و برای کشف معنای حقیقی این ابیات، رجوعی به اعداد ابجدی حروف الفبا -که روح حروف و کلمات است- میکند و در میابد که:
عدد ابجدی بلبلی برگ گلی، با ابجد حروفِ حضرات علی، حسن، حسین علیهم السلام مطابقت دارد؛لذا پاسخ پادشاه را به زبان شعر به این صورت بیان میکند که:
خسروا در حالتی کین بنده را غم یار داشت

یادم آمد کز سئوالی آن جناب اظهار داشت

در خطوط شعر حافظ گرچه پرسیدی زمن

بلبلی برگِ گلی خوشرنک در منقار داشت

فـکـر بــسـیـاری نـمـودم، لـیـک مـعلـومـم نـشـد

چونکه شعرش در بُطون اسرار بس بسیار داشت

نیمه شب غواص گشتم در حروف ابجدی

تا ببینم این گُهر ، آیا چه دُرّ ، در بار داشت
?بلبلی برگِ گلی شد ۳۵۶

با علی و با حسین و با حسن معیار داشت
برگ گل سبز است و دارد آن نشانی از حسن

چونکه در وقت شهادت سبزی رخسار داشت
رنگ گل سرخ است این باشد نشانش از حسین

چـونـکه در وقـت شهـادت چهـره ای گلنار داشت
بلبلی باشد علی کز حسرت زین برگ و گل

دائما آه و فغان و ناله‌ی بسیار داشت?

?
گویند روزی ناصر الدین شاه تمام ادیبان را جمع کرد و پرسید حافظ در غزلی گفته است:
بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

و اندر آن برگ و نوا خوش ناله‌های زار داشت 
اگر این بلبل خوش بوده است، پس چرا ناله‌های زار داشته ؟؟!
اما از پاسخ هیچ یک از ادیبان راضی نشد. بنابراین نامه‌ای برای شاعر بزرگ معاصر خود، «وصال شیرازی» نوشت و معنای دقیق این غزل حافظ را جویا شد.
نامه زمانی به دست وصال رسید که او عزادار فرزندش بود. وصال، نامه ناصرالدین شاه را در نیمه شب مطالعه میکند و برای کشف معنای حقیقی این ابیات، رجوعی به اعداد ابجدی حروف الفبا -که روح حروف و کلمات است- میکند و در میابد که:
عدد ابجدی بلبلی برگ گلی، با ابجد حروفِ حضرات علی، حسن، حسین علیهم السلام مطابقت دارد؛لذا پاسخ پادشاه را به زبان شعر به این صورت بیان میکند که:
خسروا در حالتی کین بنده را غم یار داشت

یادم آمد کز سئوالی آن جناب اظهار داشت

در خطوط شعر حافظ گرچه پرسیدی زمن

بلبلی برگِ گلی خوشرنک در منقار داشت

فـکـر بــسـیـاری نـمـودم، لـیـک مـعلـومـم نـشـد

چونکه شعرش در بُطون اسرار بس بسیار داشت

نیمه شب غواص گشتم در حروف ابجدی

تا ببینم این گُهر ، آیا چه دُرّ ، در بار داشت
?بلبلی برگِ گلی شد ۳۵۶

با علی و با حسین و با حسن معیار داشت
برگ گل سبز است و دارد آن نشانی از حسن

چونکه در وقت شهادت سبزی رخسار داشت
رنگ گل سرخ است این باشد نشانش از حسین

چـونـکه در وقـت شهـادت چهـره ای گلنار داشت
بلبلی باشد علی کز حسرت زین برگ و گل

دائما آه و فغان و ناله‌ی بسیار داشت?

?

?گريه بر شهيد?

حضرت حمزه عموي پيامبر از مكّه به مدينه مهاجرت كرده بود و لذا كسي را نداشت ، جنگ احد فرا رسيد ((حمزه )) در جنگ فعالانه شركت كرد و از ساير رزمندگان بهتر درخشيد تا مظلومانه به فيض شهادت رسيد . و به همين مناسبت لقب سيدالشهداء يعني سالار شهيدان را به او دادند . 

جنگ احد به پايان رسيد خانواره شهدا در سوگ عزيزانشان نشسته بودند و با گريه هايشان خاطره آنان را بزرگ مي داشتند . 

پيامبر صلي اللّه عليه و آله از احد بر گشت ، وقتي به مدينه وارد شدند ديدند كه در خانه همه شهداء گريه هست جز خانه حمزه ، حضرت فقط يك جمله فرمود : ((امّا حمزة فلا بواكي له )) يعني همه شهدا گريه كننده دارند جز حمزه كه گريه كننده ندارد . تا اين جمله را فرمود ، صحابه رفتند به خانه هايشان و گفتند : پيامبر فرمود : حمزه گريه كننده ندارد . ناگهان زناني كه براي فرزندان خودشان يا شوهرانشان يا پدرانشان مي گريستند ، به احترام پيامبر و به احترام جناب حمزة بن عبدالمطلب به خانه حمزه آمدند و براي آن جناب گريستند . و تعد از اين ديگر سنت شد هر كس براي هر شهيدي كه مي خواست بگريد اوّل مي رفت خانه جناب حمزه و براي او مي گريست . 

اين جريان نشان داد كه اسلام با اينكه با گريه بر ميت (ميت عادي ) چندان روي خوشي نشان نداده است مايل است كه مردم بر شهيد بگريند ، زيرا شهيد حماسه آفريده است و گريه بر شهيد شركت در حماسه او و هماهنگي با روح او و موافقت با نشاط او و حركت در موج اوست .

?قیام و انقلاب مهدی، مقاله شهید مطهری،ص108