مشاور نجمیه

?

?گريه بر شهيد?

حضرت حمزه عموي پيامبر از مكّه به مدينه مهاجرت كرده بود و لذا كسي را نداشت ، جنگ احد فرا رسيد ((حمزه )) در جنگ فعالانه شركت كرد و از ساير رزمندگان بهتر درخشيد تا مظلومانه به فيض شهادت رسيد . و به همين مناسبت لقب سيدالشهداء يعني سالار شهيدان را به او دادند . 

جنگ احد به پايان رسيد خانواره شهدا در سوگ عزيزانشان نشسته بودند و با گريه هايشان خاطره آنان را بزرگ مي داشتند . 

پيامبر صلي اللّه عليه و آله از احد بر گشت ، وقتي به مدينه وارد شدند ديدند كه در خانه همه شهداء گريه هست جز خانه حمزه ، حضرت فقط يك جمله فرمود : ((امّا حمزة فلا بواكي له )) يعني همه شهدا گريه كننده دارند جز حمزه كه گريه كننده ندارد . تا اين جمله را فرمود ، صحابه رفتند به خانه هايشان و گفتند : پيامبر فرمود : حمزه گريه كننده ندارد . ناگهان زناني كه براي فرزندان خودشان يا شوهرانشان يا پدرانشان مي گريستند ، به احترام پيامبر و به احترام جناب حمزة بن عبدالمطلب به خانه حمزه آمدند و براي آن جناب گريستند . و تعد از اين ديگر سنت شد هر كس براي هر شهيدي كه مي خواست بگريد اوّل مي رفت خانه جناب حمزه و براي او مي گريست . 

اين جريان نشان داد كه اسلام با اينكه با گريه بر ميت (ميت عادي ) چندان روي خوشي نشان نداده است مايل است كه مردم بر شهيد بگريند ، زيرا شهيد حماسه آفريده است و گريه بر شهيد شركت در حماسه او و هماهنگي با روح او و موافقت با نشاط او و حركت در موج اوست .

?قیام و انقلاب مهدی، مقاله شهید مطهری،ص108