قسمتی از وصیت نامه شهید محسنی
شهید #ولی_الله_محسنی
تولد: ۱۳۴۳ نور
شهادت: خرداد ۶۵ ، فاو
قسمی از وصیت نامه :
〖 همانا ما از خداييم و به سوي او بازگشت مي‌كنيم، حال كه اين جهان فاني و گذشتني است پس چه بهتر كه از بين رفتن ما در راه خدا و دين رسول الله (صل الله عليه و آله) باشد.
هر چند گنه‌كارم و لياقت شهيد شدن و مجاهد في سبيل الله بودن در من نيست، ولي خداوند، رحمان و رحيم است و خود به بنده‌اش قول داده كه (ادعوني استجب لكم) (بخوانيد مرا تا اجابت كنم شما را) من بارها خواستم خدا را بخوانم و اين خواندن را در جبهه رفتن و مبارزه با دشمنان خدا يافتم، تا خدا مرا به عنوان يك بنده توّاب، قبول كند.
پدرم! اين را مي‌دانم كه نتوانستم در طول زندگي فرزند خوبي براي شما باشم و خدمتهايي را كه شما از من به عنوان فرزند انتظار داشته‌ايد ادا كنم. اما شما را به حق محمد (صل الله عليه و آله) قسم مي‌دهم كه مرا عفو نماييد.
مادرم! هرگز يادم نمي‌رود نيمه‌هاي شبي را كه بلند مي‌شدي و دست از خواب مي‌كشيدي تا اينكه صدمه‌اي به من نرسد و خود را به سختي مي‌انداختي تا اينكه من سالم و سرحال باشم.
و شما اي خواهران عزيزم! به هيچ كس جز خدا تكيه نكنيد و همچون زينب (سلام الله عليها) راه حسين (عليه السلام) را ادامه بدهيد و اين را بدانيد كه سياهي چادرتان كوبنده‌تر از سرخي خون من است و افتخار كنيد كه برادر خود را در راه خدا از دست داده‌ايد و با شهيد شدنم دو برادر ديگرم مي‌باشند كه راه من و ديگر شهدا را ادامه مي‌دهند. 〗
