? آزادي گنهكاري كه حسن و حسين ( ع ) را شفيع قرار داد عصر رسول خدا ( ص ) بود ، حسن و حسين ( ع ) كودك بودند شخصي گناهي كرد و از شرم آن گناه ، مدتي مخفي شد و نزد رسول خدا ( ص ) نمي آمد تا اينكه آن شخص ، حسن و حسين ( ع ) را ديد ، آن دو را بر دوش خود سوار كرد و با همان حال به حضور رسول خدا ( ص ) آمد و عرض كرد : ( من گنهكارم ، در پناه خدا ، و اين دو آقازاده به حضور شما آمده ام تا مرا ببخشيد )
رسول خدا ( ص ) وقتي كه آن منظره را ديد ، آنچنان خنديد كه دستش را بر دهانش گذاشت ، سپس به آن مرد گنهكار فرمود : ( برو جانم تو آزاد هستي )
آنگاه به حسن و حسين فرمود : آن شخص در مورد عفو گناه خود ، شما را شفيع قرار داد ، در اين هنگام آيه 64 سوره نساء نازل شد :
. . . ولو انهم اذ ظلموا انفسهم جائوك فاستغفروالله واستغفر لهم الرسول لوجدوا الله توابا رحيما :
و اگر گنهكاران كه بر اثر گناه به خود ستم كردند ، به نزد تو ( اي پيامبر ) مي آمدند و از خدا طلب آمرزش مي كردند و پيامبر هم براي آن ها استغفار مي كرد ، خدا را توبه پذير و مهربان مي يافتند.
?مناقب آل ابی طالب،ج3،ص400